دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی

دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...

حرف اول- این چند هفته همه جا توی سطح شهر پوستر زده اند که فلان موسسه آموزشی کنکور ارشد ، همایش گذاشته توی یک تالار تو شهر برای بسته های آموزشی ارشد . ما هم دیدیم رایگانه . گفتیم بریم شرکت کنیم. چهارشنبه بعد از اتمام کارم توی شعبه خودمو رسوندم به تالار. فکر نیم کردم این همه جمعیت جمع شن . تالار پرشده بود از متقاضیان ارشد: دختر و پسر ، پیر و جوان . خلاصه چند تا سختران اومدند شحبت کردند . از رتبه های تک رقمی سالاهای گذشته هم اومدند حرف زدند . خلاصه کلی بازار یابی کردند. تاکیدشان هم روی آزمون + منابع بود . اونم 16 مرحله آزمون.  کم کم داشتم مجاب میشدم آزمونش را هم درخواست کنم. یک سری نکات هم یادداشت کردم که برای مطالعه و تست زدن مفید بود . فهمیدم توی مطالعه ام یک سری مشکلات داشتم و به بیراهه می رفتم. البته خیلی خسته بودم و جاهایی از همایش را توی چرت بودم. ولی کلا مطالب مفیدی بود. تا بعد از غروب باهامون حرف زدند . تا اینکه همایش به پایان رسید . منم ناهار نخورده بودم دیگه خون به مغزم نمی رسید. رفتم قیمت پکیج کاملش را پرسیدم مخم سوت کشد . 1 میلیون و 250 هزار تومن بود که 250 تومنش به خاطر همایش دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...ادامه مطلب

حرف اول- جمعه با اون فروشنده کتابهای ارشد که توی اپ دیوار باهاش آشنا شدم قرار گذاشتم. کتابها را تمام و کمال بهم داد . همه کتابهایی که لازم داشتم را داشت . به قیمت 190 هزار تومن باهاش توافق کردم و ازش خریدم. خیلی از کتابها حتی لاشون را هم باز نکرده بود. نوی نو بودند . میگفت جوگیر شده بود باری ارشد و کتابها را با مبلغ گرونی خریده بود اما همت نکرده بود بخونه . الان داشت میرفت سربازی. خلاصه کتابها را تحویل گرفتم و اومدم خونه . 11 کتابه با قطرهای متوسط و بزرگ . یک برنامه ریزی پیش خودم کردم. اینکه 6 ماه فرصت دارم . با توجه به شاغل بودن و عیالوار بودنم حداکثر می تونم 4- 5 ساعت درس بخونم. تصمیم گرفتم 1/5 ساعت را بعداز اذان صبح به خوندن درسهای حفظ کردنی اختصاص بدم. و دو تا 1/5 ساعت را غروب به بعد می تونم بخونم. یعنی دو تا درس درک کردنی را در روز در این ساعات اختصاص بدم. در نتیجه برنامه ریزی ام به این صورت خواهد بود : ساعت 5 صبح بیدار میشم.  بعد از نماز تا ساعت 6:30 یکی از کتب عمومی را می خونم. بعد میرم سرکار تا ساعت 16 . اومدم خونه یک چرت می زنم تا ساعت 17:30 . بعد یک کتاب درک کردنی را تا ساعت دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...ادامه مطلب

حرف اول- دوشنبه صبح همسر و بچه ام را بردم خونه پدرم و بعد رفتم سرکار. زیرا می خواستم چند ساعت بعد مرخصی ساعتی بگیرم و خانواده ام را ببرم پلیس+10 تا پاسپورتهامون را درخواست کنیم. احتیاج به اثر انگشت همسرم بود و رویت بچه ام توسط مامور وگرنه من همه کارها را انجام داده بودم. خلاصه وسط روز فرصتی شد که مرخصی ساعتی بگیرم و خانواده ام را ببرم پلیس +10 . اما کلی معطل شدیم. سیستمهاشون قطع شده بود . کلی هم ملت منتظر درخواست پاسپورت بودند. کلا سه نفر کارهای پاسپورت را انجام می دادند. یک آقا و دو خانم. اون دو تا خانم هم حسابی شل کار می کردند. نوبت دهی ای هم در کار نبود . اصلا دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...ادامه مطلب

حرف اول-یکشنبه و دوشنبه ، حاج صادق و حسین هر دو تقلا می کردند که برن کربلا . برای حسین جور شد و عاشورا کربلا بود . حاج صادق اما  رئیس با مرخصی پنجشنبه موافقت نکرد. چون حسین مرخصی داشت . ولی احتمالا شب جمعه بتونه خودشون به پرواز برسونه . ازشون پرسیدم چند بار تا حالا کربلا رفتند. هر کدوم گفتند 4- 5 بار. یک آن دلم شکست . گفتم اینها چهار پنج بار رفتند و بازم سعی می کنند برن. من هنوز یک بار هم همت نکردم برم کربلا . به این فکر افتادم که سرعتر پاسپورتمون را جور کنم . اگه قسمت بشه بین عاشورا و اربعین برم کربلا خیلی خوب میشه. امروز ظهر اما عباس(دوست دوران دانشجویی) را دیدم دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...ادامه مطلب

حرف اول- خب قدم اول را گذاشتم. پنجشنبه مرخصی ساعتی گرفتم رفتم پلیس + 10 و تقاضا پاسپورت دادم برای خودم و خانواده ام. به خاطر فرم درخواست ازم 4 هزار تومن گرفتند .ازم خواستم رضایت محضری بدم بابت خروج همسر و دخترم . رفتم دفترخانه و الکی 54 هزار تومن ازم گرفتند زورکی. متاسفانه کارت پایان خدمتم را خونه جا گذاشته بودم. باید اونو هم زورکی هوشمند می کردم. خلاصه برگشتم شعبه. شنبه بازم مرخصی ساعتی گرفتم و رفتم پلیس + 10 و درخواست کارت پایان خدمت هوشمند کردم. 36 هزار تومن ازم گرفتند آخه کارت پایان خدمت هوشمند بشه چه دردی از ما دوا میشه؟ تو عمرم این کارت فقط دو جا به کارم ا دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...ادامه مطلب

پیشگفتار- سلام دوستان . روز اول هفته همه بخیر باشه . عزاداری هاتون هم مقبول حق تعالی. امیدوارم بتونید از این ایام نهایت استفاده را  برده باشید. حرف اول- سه شنبه شب دلارام را بردم مسجد محله مون. همیشه مادرش اونو می برد مجالس زنانه. ولی منم دوست داشتم اونو پیش خودم ببرم عزاداری. خلاصه با خودم بردم ولی حسابی منو پشیمان کرد . همش می گفت بغلش کنم. اونم سرپا . دخترم هم ماشالله سنگینه . از کت و کول مرا انداخت. فکرش را بکن همه توی مجلس نشسته بودند و من مجبور بودم وسط جمعیت اونو روی دوشم بذارم. ولی خب شیرینی خاص خودش را هم داشت . اسم حضرت ابوالفضل را اون شب دلارام خودش دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...ادامه مطلب

حرف اول- چهارشنبه حالم اصلا خوب نبود. سالهاست من مبتلا به نوعی آلرژی شده ام که که وقتی بگیره تنفسم واقعا مشکل میشه . توی این سالها مرتب دکترم را عوض کرده ام ولی همشون یک نوع اسپری میدن که هر روز باید دوبار به بینی ام بزنم . اگه نزنم تنفسم سخت میشه. اما هیچ وقت خوب نمیشم. اسپری من هم تموم شده بود و چون گرونه باید برم دکتر توی دفترچه بنویسه. خلاصه چهارشنبه تلفنی یک وقت دکتر گرفتم ولی وقتی رسیدم تعطیل شده بود . چند تا دکتر دیگه هم رفتم ولی هیچ کدوم نبودند . یک دکتر خانم البته بود ولی منشی اش گفت مرد پذیرش ندارند ارولوژی که نبود که . یک دارو می خواسته بنویسه . خلا دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...ادامه مطلب

حرف اول- یکشنبه علیرغم اینکه رضا باید میرفت شعبه جدید ، اما صبح اومد شعبه که کارها را تحویل بده . اما از وسط روز مرتب از شعبه جدیدش به رئیس زنگ می زدند که فلانی را بفرستید . آخرش گویا از مدیریت زنگ زدند که رضا باید همین امروز بره شعبه جدیدش. بنابراین رئیس اومد به رضا گفت ک هاز مدیریت زنگ زدند که همین الان کاسه کوزه ات را جمع کنی بری چه بدرقه گرمی! خب اکثر بچه ها منجمله رئیس از عمکرکرد رضا راضی نبودند . اون جور نبود که پشت سر او اشک بریزیم. منتظر بودیم زودتر بره یک نفس راحت بکشیم. اون وقت همچین شخصی ارتقا پیدا می کنه . واقعا باعث تاسفه. خلاصه رضا رفت اما حاج صا دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...ادامه مطلب

پیشگفتار- سلام بچه ها. روز اول هفته پاییزی تان بخیر. م یدونید که من پاییز را از همه فصل ها بیشتر دوست دارم. به خاطر همین نا آرامی هوا . باد ، باران ، رعد و برق . من عاشق برگشهای زرد و نارنجی و قرمز و قهوه ای پاییزی هستم. پاییز متعلق است به تمام عاشقان . عاشقان بهارتان پر طراوت . حرف اول- امروز واقعا یک رستاخیز عظیم بود در مدیریت ما. هر چند دقیقه یک نامه میومد که انتصاب یکی از همکاران را اعلام می کرد . من تند تند اتوماسیون را چک می کردم و دل تو دل من نبود. آخه منم باید بین این انتصابات می بودم. 2 سال من توی این شعبه تموم شده. یا باید برم یک شعبه دیگه یا بهم پست بدن . ا دلنوشته های یک وبلاگ نویس قدیمی...ادامه مطلب